مهمترین دلایل مغناطیس زدایی دائمی آهنربا و از دست دادن قدرت مغناطیسی:
تأثیر زمان بر آهنرباهای دائمی امروزی حداقل است. معمولاً افت مغناطیسی کمتر از 3 درصد در طول عمر مفید آهنربا است.
تغییرات ناشی از اثرات دما به 3 دسته تقسیم می شوند:
1) افت مغناطیسی برگشت پذیر: تغییراتی هستند که با بازگشت آهنربا به دمای اولیه خود بازیابی می شوند. ضرایب دمای برگشت پذیر، که به صورت درصد در درجه بیان می شود، برای هر ماده منحصر به فرد است.
2) افت مغناطیسی برگشت ناپذیر: این افت ناشی از قرار گرفتن در معرض دماهای بالا یا پایین است و زمانی اتفاق می افتد که نقطه عملکرد آهنربا به زیر زانوی منحنی مغناطیس زدایی مواد برسد. این نوع از دست دادن را می توان با شارژ مجدد جبران کرد.
3) تغییرات متالورژیکی: هنگامی که آهنرباهای دائمی در معرض دماهای بالا قرار بگیرند، رخ می دهد. در این موارد آهنربا به طور کامل از کار می افتد و غیر قابل استفاده می شود.
میدان های مغناطیسی خارجی نامطلوب
قرار دادن آهنرباهای مغناطیسی در معرض میدان های خارجی مخالف، یک اثر مغناطیس زدایی ایجاد می کند. این اثر در مواد مغناطیس دائمی که دارای منحنی مغناطیس زدایی غیرخطی هستند، مانند آلنیکو، آشکارتر است . این میدان های نامطلوب ممکن است توسط هادی های حامل جریان یا با اجازه دادن به آهنرباها برای تماس با آهنرباهای دیگر یا مواد آهنی تولید شوند. درجه تلفات به خواص ذاتی مواد بستگی دارد. عوامل دیگری مانند ضربه و لرزه تأثیر بسیار کمی بر آهنرباهای دائمی امروزی دارند.
آهنرباهای نئودیمیوم، وقتی خواص مغناطیسی شان از بین رود نمی توانند دوباره مغناطیسی شوند.