
همه می دانند آهنربا چیست، اما همه، خواص مغناطیسی و چگونگی تأثیر زمان، دما، سایش و میدان های مغناطیسی خارجی را درک نمی کنند. آهنرباها از مواد فرومغناطیسی ساخته شده اند و حوزه های مغناطیسی کوچکی دارند. در حالت طبیعی، این حوزه ها هم تراز نیستند و خاصیت مغناطیسی کمی از خود نشان می دهند (اگر اصلاً خاصیت مغناطیسی داشته باشند). هنگامی که یک میدان مغناطیسی قوی اعمال می شود، باعث هم ترازی می شود و ماده خاصیت مغناطیسی پیدا می کند.
آهنرباها می توانند دائمی باشند و تراز مغناطیسی خود را پس از مغناطیس شدن حفظ کنند، یا موقت باشند، مانند آهنرباهای الکتریکی که با حذف میدان مغناطیسی، مغناطیس خود را از دست می دهند.
مواد مختلفی خواص مغناطیسی از خود نشان می دهند، از جمله:
برای آهنرباهای الکتریکی و همچنین در آهنربای دائمی استفاده می شود.
هماتیت، مگنتیت و اکسید آهن.
مغناطیسی تا دمای متوسط.
خاصیت مغناطیسی را در دماهای بالا حفظ می کند.
آلیاژهای خاصی از آهن، نیکل یا کبالت.
آهنرباهای ساماریوم و نئودیمیوم.
آهنرباهای دائمی معمولاً از ترکیبی از مواد ساخته می شوند. انواع رایج عبارتند از:
به عنوان یک آهنربای سرامیکی شناخته می شود و از فریت استرانسیوم ساخته شده است، ارزان و مقاوم در برابر خوردگی اما شکننده و ماشین کاری آن دشوار است. قابل استفاده تا دمای ۲۵۰ درجه سانتیگراد.
آلیاژی از آلومینیوم، نیکل، آهن و کبالت با مقاومت خوردگی خوب و قابلیت کارکرد تا دمای ۴۲۵ درجه سانتیگراد.
آهنرباهای نئودیمیوم ساخته شده از نئودیمیوم، آهن و بور، که اغلب برای بهبود مقاومت در برابر خوردگی، آبکاری یا با اپوکسی پوشانده شده اند و تا دمای 8۰ درجه سانتیگراد قابلیت استفاده دارند (البته گریدهای حرارتی خاص تا 150 درجه سانتی گراد هم قابل تولید است).
ساماریوم ساخته شده از کبالت و ساماریوم، گران، قدرتمند، مقاوم در برابر خوردگی و تحمل دما تا ۳۵۰ درجه سانتی گراد.
آهنربای دائمی پودری که با ترموپلاستیک ها پیوند خورده است. خواص مکانیکی عالی اما محدود به ۱۲۰ درجه سانتیگراد.
قدرت مغناطیسی مستقیماً به ابعاد فیزیکی وابسته است، بنابراین ساییدگی و پارگی و همچنین قطعات شکسته منجر به نیروی مغناطیسی کمتری می شوند. یک آهنربای فریت به ویژه در برابر لب پریدگی آسیب پذیر است.
با جدا کردن حوزه های مغناطیسی از یکدیگر و ترغیب آنها به تغییر جهت گیری، ساختار فیزیکی آهنربا را مختل می کند.
مواد مغناطیسی با گرم شدن، خاصیت مغناطیسی خود را از دست می دهند، اما با سرد شدن، در صورتی که دما کمتر از دمای کوری آنها باشد، خاصیت مغناطیسی خود را دوباره به دست می آورند. بالاتر از دمای کوری، یک آهنربا به طور دائم تمام یا بخشی از خاصیت مغناطیسی خود را از دست می دهد.
میدان های مغناطیسی قوی و مخالف می توانند باعث شوند که حوزه های مغناطیسی جهت گیری خود را از دست بدهند و به حالت انرژی پایین تری که در آن همتراز نیستند، بروند. این تمایل را می توان با افزودن موادی که به محدود کردن حوزه های مغناطیسی در جهت درست کمک می کنند، کاهش داد.
اگرچه یک آهنربا با گذشت زمان ضعیف تر می شود، اما میزان مغناطیس زدایی طبیعی به دمای عملیاتی و میدان های مغناطیسی خارجی بستگی دارد و در صورتی که آهنربا زیر حداکثر دمای عملیاتی خود نگه داشته شود، سال ها طول می کشد تا خاصیت مغناطیسی خود را از دست دهد.
نزدیک بخاری، موتور، اجاق، داخل ماشین زیر آفتاب و… نگذارید. گرما بزرگ ترین عامل افت قدرت است.
افتادن، چکش خوردن، لرزش های شدید یا فشار مکانیکی می تواند دامنه های مغناطیسی را به هم بزند.
کنار آهنربای قوی با جهت مخالف، بلندگوهای قوی، ترانس/موتورهای الکتریکی، دستگاه های القایی… قرار ندهید.
برای آهنربای نعلی (U شکل) یک تکه آهن نرم را روی دو سر آهنربا بگذارید (keeper) تا مدار مغناطیسی بسته بماند.
برای آهنرباهای میله ای بهتر است جفت جفت نگهداری شوند (قطب های مخالف کنار هم) و یک تکه آهن نرم دو سرشان را به هم وصل کند.
رطوبت و زنگ زدگی را کم کنید مخصوصاً آهنرباهای فریت/آهنی و برخی آلیاژها؛ رطوبت و خوردگی می تواند هم بدنه را خراب کند هم قدرت را کم کند.
اگر گرما دارید، ساماریوم-کبالت (SmCo) معمولاً پایداری دمایی بهتری دارد.
نئودیمیوم (NdFeB) خیلی قوی است ولی به گرما و خوردگی حساس تر است مگر نوع دمای بالا و روکش مناسب باشد.
از دماهای بالا و سیکل های حرارتی تکراری پرهیز کنید: گرم و سرد شدن مداوم هم به مرور اثر دارد.
هنوز دیدگاهی ثبت نشده است.

کاهش قدرت آهنربا چگونه رخ میدهد؟ نقش دما (دمای کوری)، سایش و شکستگی، خوردگی، میدان مغناطیسی مخالف و زمان را بررسی میکنیم و راههای پیشگیری را میگوییم.

برش آهنربای فریت به دلیل شکنندگی و حساسیت بالا معمولاً توصیه نمیشود، زیرا میتواند باعث کاهش یا از بین رفتن خاصیت مغناطیسی شود. در صورت ضرورت، تنها با ابزارهای تخصصی و رعایت نکات ایمنی میتوان این کار را انجام داد. در بیشتر موارد، بهترین راهکار انتخاب و خرید آهنربا با ابعاد مناسب از ابتدا است.

فلزات خاکی کمیاب (Rare Earth Elements یا REEs) گروهی از ۱۷ عنصر شیمیایی (مانند نئودیمیوم، پرازئودیمیوم، دیسپروزیوم، سریم و لانتانیم) هستند که علیرغم نامشان، در پوسته زمین نسبتاً فراواناند، اما استخراج و فرآوری آنها دشوار و پرهزینه است. این عناصر نقش کلیدی در فناوریهای مدرن دارند و تقاضا برای آنها در سالهای اخیر به شدت افزایش یافته است.

ایالات متحده توانایی فنی و صنعتی برای تولید آهنرباهای عناصر خاکی کمیاب را دارد. با این حال، در حال حاضر بخش عمده تولید جهانی در چین متمرکز است و آمریکا در حال توسعه زنجیره تأمین داخلی است.

تمرکز اصلی بر محدودیتهای جدید صادراتی، جنبههای قانونی و مطابق با تعهدات بینالمللی، تاثیرات ژئوپلیتیکی بر صنایع پیشرفته مانند فناوری و انرژی است.