جفت بیومغناطیس در سال 1988 توسط اولین کنگره بیومغناطیس، در انجمن داروهای جایگزین گوادالاخارا ایجاد شد. بنیانگذار کنگره، دکتر ایزاک گیوز دوران، تأیید کرد که این جفت بیومغناطیسی توانایی اندازه گیری، تشخیص و تجزیه و تحلیل تغییرpH موجود در یک ارگانیسم را دارد.
بیومغناطیس (Biomagnetism) علمی است که به مطالعه میدان‌های مغناطیسی تولیدشده توسط بدن انسان و موجودات زنده می‌پردازد. این میدان‌های مغناطیسی ضعیف، که از فعالیت‌های الکتریکی سلول‌ها (مانند قلب و مغز) ایجاد می‌شوند، کاربردهای گسترده‌ای در تشخیص پزشکی، تحقیقات علمی و حتی روش‌های درمانی نوین دارند. در این مقاله، به بررسی مفهوم بیومغناطیس، کاربردهای آن، و نقش آن در بهبود سلامت می‌پردازیم.
بیومغناطیس به میدان‌های مغناطیسی بسیار ضعیفی اشاره دارد که توسط فعالیت‌های بیوالکتریکی بدن، مانند انقباض عضله قلب یا فعالیت نورون‌های مغز، تولید می‌شوند. این میدان‌ها در حد پیکو تسلا یا نانو تسلا هستند و برای اندازه‌گیری آن‌ها از دستگاه‌های پیشرفته مانند SQUID (ابررسانای کوانتومی) استفاده می‌شود.
منبع طبیعی: این میدان‌ها به‌طور طبیعی توسط بدن تولید می‌شوند.
کاربرد تشخیصی: ابزارهای بیومغناطیسی مانند مگنتوآنسفالوگرافی (MEG) و مگنتوکاردیوگرافی (MCG) برای تشخیص بیماری‌ها استفاده می‌شوند.
ایمن و غیرتهاجمی: اندازه‌گیری این میدان‌ها هیچ‌گونه خطری برای بدن ندارد.
بیومغناطیس در حوزه پزشکی و تحقیقات علمی نقش مهمی ایفا می‌کند. در ادامه به برخی از کاربردهای اصلی آن اشاره می‌کنیم:
کاربرد: بررسی فعالیت مغناطیسی مغز برای تشخیص بیماری‌هایی مانند صرع، آلزایمر یا آسیب‌های مغزی.
مزیت: دقت بالا در شناسایی محل دقیق فعالیت‌های غیرطبیعی مغز.
مثال: پزشکان از MEG برای برنامه‌ریزی جراحی صرع استفاده می‌کنند.
کاربرد: اندازه‌گیری میدان‌های مغناطیسی قلب برای تشخیص آریتمی یا بیماری‌های عروقی.
مزیت: ارائه تصاویر دقیق‌تر نسبت به الکتروکاردیوگرام (ECG) در برخی موارد.
مثال: شناسایی ناهنجاری‌های قلبی بدون نیاز به روش‌های تهاجمی.
بیومغناطیس در مطالعه رفتار حیوانات، مانند جهت‌یابی پرندگان و لاک‌پشت‌ها با استفاده از میدان مغناطیسی زمین، کاربرد دارد.
این تحقیقات به درک بهتر مکانیسم‌های زیستی و توسعه فناوری‌های جدید کمک می‌کند.
بیومغناطیس‌درمانی (Biomagnetic Pair Therapy) روشی است که از آهنرباهای قوی برای تنظیم تعادل انرژی بدن استفاده می‌کند. این روش توسط دکتر ایزاک گویز توسعه یافت و ادعا می‌شود که می‌تواند با تنظیم pH بدن، پاتوژن‌هایی مانند باکتری‌ها و ویروس‌ها را از بین ببرد.
اگرچه برخی افراد از نتایج مثبت این روش گزارش داده‌اند، اما شواهد علمی کافی برای تأیید اثربخشی آن وجود ندارد. این روش در دسته طب مکمل قرار می‌گیرد و باید با احتیاط استفاده شود.
نکته: قبل از استفاده از بیومغناطیس‌درمانی، حتماً با پزشک متخصص مشورت کنید.
بیومغناطیس: مطالعه میدان‌های مغناطیسی طبیعی تولیدشده توسط بدن.
مغناطیس‌درمانی: استفاده از آهنرباهای خارجی برای تأثیر بر بدن، مانند دستبندهای مغناطیسی یا دستگاه‌های درمانی.
برای اطلاعات بیشتر درباره محصولات مغناطیسی، به صفحه محصولات تهران مگنت مراجعه کنید.
توصیه شده ترین نوع آهنربا برای بیومغناطیس، آهنربای کروی است، این نوع آهنربا دارای محورهای مغناطیسی در مرکز است، بنابراین شدت میدان در سراسر آهنربا توزیع می شود. از طرف دیگر، آهنرباهایی با سطح بزرگتر، دارای قدرت مغناطیسی بیشتری خواهند بود.
بسته به کیفیت و نوع آهنربای مورد استفاده، گاوس بیشتر یا کمتر مورد نیاز خواهد بود. رایج ترین آهنربا نئودیمیوم و فریت است، با این حال، مقدار گاوس مورد نیاز برای بیومغناطیس، 1000 گاوس است.
هنوز دیدگاهی ثبت نشده است.
این فرآیند با قرار دادن آهنربا در یک میدان مغناطیسی قوی، مثل دستگاه‌های مغناطیس‌کننده یا الکترومغناطیس‌ها، انجام می‌شود که باعث می‌شود ذرات مغناطیسی داخل آهنربا دوباره هم‌راستا شده و خاصیت مغناطیسی آن احیا شود.
گرما باعث کاهش یا از بین رفتن خاصیت مغناطیسی آهنربا می‌شود، زیرا انرژی گرمایی نظم حوزه‌های مغناطیسی را مختل می‌کند.
برای برش یا سوراخ کردن آهنربا بدون از دست دادن مغناطیس، از ابزارهای الماسی یا کاربیدی با سرعت پایین، خنک‌کننده مایع و ثابت نگه داشتن آهنربا استفاده کنید.
روش‌های مغناطیس‌زدایی آهنربا شامل حرارتی (گرم کردن تا دمای کوری)، میدان متناوب رو به کاهش (AC با شدت کم‌شونده)، ضربه یا ارتعاش مکانیکی (چکش زدن یا لرزش)، و استفاده از دمغناطیس‌کننده‌های تخصصی است.
آهنربا باید از دستگاه‌های حساس مانند کارت‌های اعتباری یا تجهیزات پزشکی فاصله نگه داشته شود تا از اختلال در عملکرد آن‌ها جلوگیری شود.
