ابتدا، اجازه دهید فرضیات اساسی را در اینجا پوشش دهیم. نیروی دافعه زمانی اتفاق می افتد که آهنربای دیگری با همان اندازه و با قطب های همنام، رو به روی آهنربای اول قرار گیرد. نیرو به فاصله بین آهنرباها بستگی دارد. هر چه آهنرباها از هم دورتر باشند، نیرو ضعیفتر است. هنگامی که آهنرباها با یکدیگر تماس دارند، در فاصله صفر، نیرو تقریبا برابر با نیروی کششی مشخص شده در جدول مشخصات آن آهنربا است .
گاهی. در اینجا پاسخ بهتری وجود دارد: اگر دو آهنربا را روی هم بچسبانید (با قطب های مخالف همدیگر)، آنها مانند یک آهنربا با همان ارتفاع کلی عمل می کنند. البته، از نظر فنی این حرف 100٪ درست نیست. وقتی دو آهنربای کوچک را روی هم قرار می دهید، حجم آهنربایی که دارید از حجم یک آهنربای واحد بزرگ تر کمتر است، زیرا لایه هایی از آبکاری در وسط دو آهنربا قرار دارد که در یک تک آهنربای بزرگ تر وجود ندارد. البته به طور تقریبی این دو آهنربا از نظر قدرتی با هم برابرند و برای ما دشوار است که تفاوت نیروی کششی را اندازه گیری کنیم.
هنوز دیدگاهی ثبت نشده است.
این فرآیند با قرار دادن آهنربا در یک میدان مغناطیسی قوی، مثل دستگاههای مغناطیسکننده یا الکترومغناطیسها، انجام میشود که باعث میشود ذرات مغناطیسی داخل آهنربا دوباره همراستا شده و خاصیت مغناطیسی آن احیا شود.
گرما باعث کاهش یا از بین رفتن خاصیت مغناطیسی آهنربا میشود، زیرا انرژی گرمایی نظم حوزههای مغناطیسی را مختل میکند.
برای برش یا سوراخ کردن آهنربا بدون از دست دادن مغناطیس، از ابزارهای الماسی یا کاربیدی با سرعت پایین، خنککننده مایع و ثابت نگه داشتن آهنربا استفاده کنید.
روشهای مغناطیسزدایی آهنربا شامل حرارتی (گرم کردن تا دمای کوری)، میدان متناوب رو به کاهش (AC با شدت کمشونده)، ضربه یا ارتعاش مکانیکی (چکش زدن یا لرزش)، و استفاده از دمغناطیسکنندههای تخصصی است.
آهنربا باید از دستگاههای حساس مانند کارتهای اعتباری یا تجهیزات پزشکی فاصله نگه داشته شود تا از اختلال در عملکرد آنها جلوگیری شود.