برای تولید یک آهنربا ، یک میدان مغناطیسی خارجی به مواد خام وارد میشود. با گرم و سرد کردن آهنربا در این هنگام، حوزههای مغناطیسی غیر همجهت را با جهت میدان مغناطیسی خارجی همسو میکند.
اکثر حوزههای مغناطیسی با این روش هم جهت میشوند (از جمله قطب N و S آنها) و یک آهنربای دائمی با جهت ترجیحی مغناطیسی ایجاد میشود. از آهنرباهای ساخته شده به این روش، ناهمسانگرد (آنیزوتروپیک) گفته میشود. اگر تمام دامنههای مغناطیسی آهنربا در یک راستا قرار بگیرند، آهنربا حداکثر خروجی مغناطیسی را خواهد داشت، به این آهنربا یک آهنربای ناهمسانگرد گفته میشود. این جهت 'محور مغناطیسی' نامیده میشود. آهنرباهای دائمی اگر در شرایط ایدهآل نگه داشته شوند، به طور نامحدود محور و خاصیت مغناطیسی خود را حفظ خواهند کرد، بهعنوان مثال نباید دچار خوردگی شوند یا در دمای بیش از حداکثر دمای مجاز خود استفاده شوند.
هنوز دیدگاهی ثبت نشده است.
برش آهنربای فریت به دلیل شکنندگی و حساسیت بالا معمولاً توصیه نمیشود، زیرا میتواند باعث کاهش یا از بین رفتن خاصیت مغناطیسی شود. در صورت ضرورت، تنها با ابزارهای تخصصی و رعایت نکات ایمنی میتوان این کار را انجام داد. در بیشتر موارد، بهترین راهکار انتخاب و خرید آهنربا با ابعاد مناسب از ابتدا است.
فلزات خاکی کمیاب (Rare Earth Elements یا REEs) گروهی از ۱۷ عنصر شیمیایی (مانند نئودیمیوم، پرازئودیمیوم، دیسپروزیوم، سریم و لانتانیم) هستند که علیرغم نامشان، در پوسته زمین نسبتاً فراواناند، اما استخراج و فرآوری آنها دشوار و پرهزینه است. این عناصر نقش کلیدی در فناوریهای مدرن دارند و تقاضا برای آنها در سالهای اخیر به شدت افزایش یافته است.
ایالات متحده توانایی فنی و صنعتی برای تولید آهنرباهای عناصر خاکی کمیاب را دارد. با این حال، در حال حاضر بخش عمده تولید جهانی در چین متمرکز است و آمریکا در حال توسعه زنجیره تأمین داخلی است.
تمرکز اصلی بر محدودیتهای جدید صادراتی، جنبههای قانونی و مطابق با تعهدات بینالمللی، تاثیرات ژئوپلیتیکی بر صنایع پیشرفته مانند فناوری و انرژی است.
این فرآیند با قرار دادن آهنربا در یک میدان مغناطیسی قوی، مثل دستگاههای مغناطیسکننده یا الکترومغناطیسها، انجام میشود که باعث میشود ذرات مغناطیسی داخل آهنربا دوباره همراستا شده و خاصیت مغناطیسی آن احیا شود.
