آنتی فرومغناطیس (ضد فرومغناطیس)

ضد فرومغناطیس توسط لوئیس نیل در سال 1930 کشف شد، از تئوری فرومغناطیس بود که او متوجه شد که در چندین ماده در اتم ها، الکترون ها در جهت مخالف هم قرار دارند. در نتیجه، الکترون ها یکدیگر را خنثی می کنند و در نتیجه اثر مغناطیسی صفر ایجاد می شود. این مجموعه رویدادها باعث پدید آمدن پدیده آنتی فرومغناطیسی می شود. آنتی فرومغناطیس زمانی رخ می دهد که الکترون ها در یک راستا، اما در جهت مخالف هم قرار گیرند. به این ترتیب یکدیگر را خنثی می کنند.

برخلاف فرومغناطیس، ضد فرومغناطیس در موادی یافت می شود که دارای حوزه هایی مرتب و تراز در جهت مخالف هم باشند. علاوه بر این، یکی از ویژگی های فرومغناطیس مقاومت در برابر مغناطیسی شدن است.

مواد مغناطیسی را می توان با توجه به خواص آنها به چند گروه تقسیم کرد.

• پارا مغناطیس
• دیا مغناطیس
• فرو مغناطیس
• فری مغناطیس
• آنتی فرومغناطیس

خواص مواد ضد فرومغناطیسی

مواد ضد فرومغناطیسی دارای گشتاور مغناطیسی صفر هستند، به عبارت دیگر، زمانی که این مواد حالت طبیعی داشته باشند، گشتاورهای مغناطیسی اتم ها در مقابل یکدیگر قرار می گیرند، بنابراین همدیگر را خنثی می کنند. گشتاور مغناطیسی قدر مطلق برداری است که شدت میدان مغناطیسی را نشان می دهد.

ماده ضد مغناطیس با ایجاد مقاومت در برابر مغناطیسی شدن، نفوذپذیری مغناطیسی بیش از 1 را اتخاذ می کند .

دمای نیل

دمای نیل دمایی است که در آن ماده ضد فرومغناطیس شروع به از دست دادن خواص مشخصه ضد فرومغناطیس می کند و به ماده پارامغناطیس تبدیل می شوند.

کاربرد مواد ضد فرومغناطیسی

مواد ضد فرومغناطیسی معمولاً برای ذخیره سازی اطلاعات غیرفرار در نوارها، هارد دیسک ها و غیره استفاده می شوند. همچنین به دلیل برهم کنش جریان الکتریکی و نور، با نظم مغناطیسی از آنها برای پردازش اطلاعات استفاده می شود. با توجه به این نوع مغناطیس سازی بیشتر در زمینه فناوری استفاده می شود.